wijn is fijn

He,he,dat was effe rije, maar nu benne we d{r toch. Cafayate, een klein wijndorpje, 5000 zielen en 17 bodegaas, de voornaamst reden om hiernaar toe te gaan?:Etchart! Voor degenen die het vergeten zijn:vroeger bij de heer Heijn de lekkerste wijn, matglazen flessen, 3 druivenbladeren op het etiket. De witte torrontes, de rode malbec, vele malen hebben jullie onze vroegere huiswijn mogen genieten. Ineens stopte de verkoop, wekenlang ontroostbaar. Toevallig tijdens ons vorig sabbatverlof ontmoetten we 2 persoonlijke vrienden van mijnheer Etchart, hij bleek bijna het volledige familiekapitaal erdoor gejaagd te hebben, aan de ora e lamore hotels, die hier in de grote steden voor volkomen sexueel vermaak zorgen. Wie schetst onze vreugde toen we 1 stap op Argentijnse bodem zetten: Etchart Privado, en niets in kwaliteit ingeboet. De bedrijfsvoering blijkt overgenomen door Pernod-Ricard. Dus dankzij het Fransa opkikkertje om 12 uur ( dank Rene...). Je kunt hier alle bodega,s bezoeken, steeds weer hetzelfde wijnmaakverhaal, hoewel de werkwijze steeds verschillend is. Sommige bodega,s ronduit smerig en grote productie, andere heel zorgvuldig en schoon. Overal na afloop een ruimhartige degustacion, zodat naarmate de dag vordert, we steeds vrolijker tegen het leven aankijken en het krampachtige bewegen vanwege de rugpijn die mij teistert, over dreigt te vloeien in een soepele tango; er borrelen allerlei prachtige liederen in mij op zoals Flower of Scotland en Ich bau dir ein Schloss.Froukje weet me op dat moment altijd liefdevol de auto in te loodsen, een paar flessen met gelukzalige blik omklemmend.Toe natuurlijk ijs bij Miranda, keuze uit Torrontes, Cabernet Sauvignon, enz.
Voor de eerste keer zien we hier weer veel medetoeristen. Totnutoe allen wat Duitsers die dezelfde route zo,n 5000 km. fietsen! Stof en vrachtwagens waren ook voor hun het grootste probleem. Die vrachtwagens houden zich niet aan de absurde snelheidslimieten ( 20 km, 40 km) en denderen met hoge snelheden van de helling af.Het bord: einde verbod bestaat hier niet. Het is ter beoordeling van jezelf of van de gendarma, die zo zijn schamele salaris ( ongeveer 1200 peso= 300 euro) probeert op te krikken met zwarte bekeuringen.Onderwijzers verdienen trouwens hetzelfde. Hiervan kun je hier niet leven. Ze hebben allen 1 of 2 bijbaantjes om te kunnen sappelen.
Voorrangsregels gelden ook niet: Wie rijdt heeft voorrang, wie stopt heeft pech.
We komen steeds verder in Indiagebied. De opgraving Quilmes is zelfs door hen bezet en opge[eist. We kregen een vurig pamflet in hakkelend engels uitgereikt bij de ingang, dat dit Indiaterritory was. Grappig, want deze vroegere indianenstam hield 130 jaar stand tegen de Spanjaarden en heeft nu dus de stad weer heroverd.
Nou, we gaan nog maar eens een bodegaatje pakken.... hips.....hips.....
Tot zo,
Dick (en Froukje)