herfst

Het wordt hier langzaam herfst.´snachts wat koeler, ´s ochtends helder, ´s middags wat bewolking.Toch is dit de langste zomer van ons leven; deafgelopen maanden hebben we 3 dagen met wat bewolking gehad en soms ´s nachts een kletterbui. We zitten op dit moment in Jujuy, volgens de inwoners het beste klimaat van de wereld waardoor ze heel oud worden. Ook hier heeft Maxima weer wat grond gekocht, zeker van plan elk kwartaal ergens anders te wonen. Een prinsheerlijk leventje.
De door de Andes opgestuwde aardlagen hebben allerlei kleuren en vormen, een soort toverbaleffect, want door de constante erosie verandert alles, erg mooi en veel foto´s waard.We vinden het tot nu toe één van de mooiste reizen die we tot nu toe gemaakt hebben. We ontmoeten ook bijzonder veel aardige mensen. Het doet ons denken aan Griekenland en Turkije van vroeger, vaak krijgen we kleine geschenkjes of fruit. De Argentijnen zijn erg betrokken mensen, na één ontmoeting horen een kus en een omarming erbij. Geen wonder dat onze ijsprins viel voor zo´n warmbloedige zwoelvrouw.
Argentijnen zijn over het algemeen politiek betrokken ook, we hebben al een aantal keren lange verhalen aangehoord over de corrupte regering en politici.Madame "Clown" Kirchner, gekozen met 22%van de stemmen is dan ook beslist niet geliefd. Vooral haar veelvuldige verkleedpartijen in haute couture zetten kwaad bloed bij de straatarme bevolking. De uitverkoop van bodemschatten aan handige buitenlandse mij.en is ook een hotitem., bijv. de olie aan het spaanse Repsoil, slechts 3% blijft in Argentinië. De vuile oorlog is ook nog lang niet vergeten, vooral onze leeftijdgenoten die in die tijd student waren vertellen er met verstikte stem en branderige ogen over. Zelfs in Purmamarca, een klein indianendorpje, waar we wat langer verbleven, was een demonstratie om de vroegere beulen te laten berechten.Nog steeds moeten journalisten heel voorzichtig zijn met kritiek, anders vindt er een verdacht ongeluk plaats.

Veggies;
Ik kook al een tijd vegetarisch, merkwaardig in een land dat bekend staat om zijn vlees.De slagers hier vriezen de beesten in z´n geheel in,en met een lintzaag wordt het dier in handzame blokken gezaagd, slechts zelden in de grotere steden is het van een betere kwaliteit.We gaan weinig uit eten, ook omdat de meeste restaurants pas om 21.30 uur open gaan.

Bon;
We gaan in Tilcara op de markt wat spullen kopen. We parkeren achter een bestelwagen. Aan de overkant een bord; en este quadro no estacionar.
Als we terugkomen staat er een indiaans meisje in uniform te discussiëren met een heftig gebarende man, die achter onze auto wilde parkeren. Bon onder de wissers.
-Kan ik gelijk betalen?
-Nee, nee, ik mag alleen bekeuren, betalen moet op het gemeentehuis.
-O, waar is dat dan?
-Nou, ik loop wel even mee.
-En de auto?
-O, laat die maar even hier staan.
Het gemeentehuis is vol met stoffige kamers en dossierschuivers.In de kamer waar we moeten zijn, hangen nog vergeelde etsportretten van staatsmoordenaars.2 mannen aan kleine tafeltjes, een jongere klerk die schrijft en een oudere met een heusche computer. Ze weten niet goed wat ze met ons aan moeten, want de baas(met een eigen bureau) is er even niet. We krijgen een stoel en wachten. De baas wordt gemobield, een half uur later komt een dikkig mannetje binnen die omzichtig een plastic tasje met bierblikjes in een hoekje zet.Het meisje doet haar verhaal en wij geven onze versie.
-Tja, tja, krab, krab, ik geef maar het minimum, 10 peso, want dit was de eerste bekeuring.
Groot formulier, veel stempels. Een gelukkie, volgens een medearrestante, van wie we in de tussentijd haar hele levensverhaal kennen. De boetes kunnen hoog oplopen, rijden zonder licht is al 1500 peso.

We blijven nog een paar dagen in deze omgeving en Salta en beginnen dan aan de grote oversteek naar het oosten en de Iguasuwatervallen.
Tot zo,
Dick en Froukje