meer meren

In de reusachtige Coihuen achter ons hotel krijsen de 2 valkjes de ochtend open. Het belooft weer een wolkenloze dag te worden. We gaan op weg om één van de highlights van dit gebte bekijken. El bosque de Arrayanes, merkwaardige bastloze bomen, die bloeien met 1000den witte bloemetjes, myrtheachtig.De boom komt verder alleen nog in Japan voor ( een overblijfsel van Gondwana?)De boom voelt altijd koud aan en heeft een vegetatieve voortplanting. We lopen de 12 km. door het prachtige bos en zijn zo de toeristen voor die met bootladingen worden aangevoerd uit de burgachtige plaatsjes die aan dit grote meer liggen.In El Bolson is een forse hippiemarkt waar Frouk wat sieraden koopt bij een schattig hippyding, dat op de dommedrommen afgekomen is. Jammer genoeg wordt er door de Mapuche alleen wat verwaterd spul gemaakt. Hier is hun oorspronkelijk levensgebied, nog veel land is hun eigendom. Er zijn nog zo´n 1 1\2 miljoen Mapuches aan beide zijden van de grens. Van de andere volkeren, zoals de Tehuelches zijn vrijwel geen nazaten meer. De meesten zijn uitgeroeid door generaal Roca tijdens de¨"woestijncampagne",vooral op aanraden van de Eng. schapenfokkers van de Falklands die hier grote stukken land bezaten. De Indianen wilden ook wel eens een schaap, i.p.v. een guanaco of een nandu. Een pond sterling per 2 indianenoren werd er uitgeloofd.
We verblijven zoveel mogelijk in cabañas, vakantiehuisjes die soms doen denken aan de primitieve hutjes, waarin we in onze jeugd met het hele gezin gingen logeren. Nu, in San Martin zitten we in een groot huis, ongeveer zo groot als ons eigen. Gisteren hebben we weer een top bij kunnen schrijven op ons conto: de Cerro Colorado, 1778m. hoog, een zeer dode vulkaan, met een grandioos uitzicht op de besneeuwde vulkaantoppen van de Villarica en de Osorno in Chili, de Tronador en de Cerro Cathedral in Argentinië en de Lanin op de grens. Dat was toch zo´n 1300m. kniekrakend, amechtig, zeer steil stijgen, maar zeer de moeite waard.
Wie aan Argentinië denkt, denkt aan tango, aan de lichtvoetige, felle bewegingen, flitsflits, het stuipen van de kuiten, het schuren van nylon, het kraken van leer, de zweem van zwoel parfum en zweet in het ruisende voorbijglijden met enkele messcherpe ocho´s. Hoezo erotisch?We stuitten op de volgend schuinschuimige tekst:

Por coger con una mina
que era estrecha de caderas
me ha quedado la porongo
como flor de regadera

Natuurlijk niet van het braafvaderlijke boegbeeld Gardel, hand aan de railing:"Volver!" (zie youtube, waarop ook de verpletterende uitvoering van mijn nieuwe ster Buika, die behalve de tango ook de flamenco heesraspt en uit haar tenen trekt).
Hoe anders is de werkelijkheid, de tango is in Buenos Aires. Hier danst men de chamame of de cueca, hupsakee met de accordeon en guitar, een soort gauchoklompendans, die het stof rond het kampvuur hoog doet opwaaien.

We trekken langzaam weg uit het merengebied naar het noorden. Het blijft mooi, zo mooi dat Alex en Maxima hier een forse ranch hebben gekocht(hoezo crisis?), maar we worden wel een beetje meren, watervallen, mooiebergen moe.Aan het eind van februari hopen we in de woestijn tussen de cactussen te zitten. Au!