On the road again

Zomaar zomer in Santiago, 32 gr. en gelato´s, de ijszaak bestaat nog!
Een residencial met hoge, zeer ruime kamers. Vliegen daarna naar Coyhaique, halverwege de carretera, dus een heen en terugje helaas.We komen aan op zaterdag, alles dicht?Jawel, behalve de SSupermercado´s. We gaan ´s avonds eten bij de brandweer, een lichte dieselgeur, dat wel, maar heerlijke en grote porties. Viven los bombeiros! Op maandag een auto huren, Mitsubishi, 4x4 pick-up. Het eerste stuk is asfalt tot Cerro Castillo, waar we met onze neus in een lam-assado vallen: een half lam geroosterd voor het vuur, slow-cooking!
Don Niba schenkt de wijn uit lerenzakken, direct in de mond; goed richten. Het landschap is verbluffend mooi, hoge pieken met gletchers, rivieren in allerlei kleuren, die zich door kloven persen of uitwaaieren in wijde vlaktes, zeer dichte oerwouden met fijnbladige bomen en muren van ondoordringbare bamboo of verwoeste staken van bomen door vulkaanuitbarstingen met weer een beginnende ondergroei van fuchsia´s.Het is hier al weken droog. Normaal valt hier op sommige plekken zo´n 7 m. regen per jaar, 370 dagen lang, volgens de inwoners. We rijden constant met lampen aan, want de stofwolken van de andere auto´s benemen je het zicht. Er zijn er gelukkig weinig. Vele kilomers zijn onbewoond. Soms wat fietsers en een enkele motorrijder, die stoflongresistent zijn. De mensen zijn overal vriendelijk en zachtaardig, veel indiaans bloed is toch wel achtergebleven, ondanks de uitroeicampagnes van Popper en Rosas. Ongelooflijk hoe de mensen hier konden overleven in dit barre klimaat----brrrr! Leve de maté. Je ziet veel mensen drinken uit de houten bekers, weg vermoeidheid en zorgen. We verblijven soms in Hospedajes, houten huisjes met snurkdoorlatende wanden of cabanas, waar we zelf de kachel moeten laten loeien en de gebruikelijke vakantiespecials! klaarmaken.In Tortel, een plaatsje aan de kust, waar alle huizen verbonden zijn met houten steigers en het altijd, altijd regent, praten we met dona Teresa van de almacen(kruidenier)"pan" nee dat hebben we niet, maar wijn , jaha, wijn.
Dit dorp kan niet zonder wijn. Om hier te moeten leven moet je zeer veel van drank houden, of van de liefde of zeer dom en heel gelovig zijn"
We rijden via Puerto Bertrand aan de knalblauwe rio Baker "waar Robbeknol Redford vliegvist" naar Vila O´Higgins. "Donde el diablo deje su manteca" Het moeilijkste stuk weg volgens de boekjes hebben we nu achter de rug. Dat viel mee. Onze Partner had het ook gekund, zeg maar de kustweg Alanya-Fetiye van vroeger.De trekking die we gepland hadden kon niet doorgaan, de rivieren zijn door de extreme decembertemperaturen te sterk gezwollen. We lopen een stuk tot een refugio. Fantastisch weer na een nacht regen. We zijn nu na 7 dagen weer terug in Coyhaique. "Viven los bombeiros"
Proficiat: Paul 07 en René 09!
We gaan nu naar de Carretere del norte.Tot zo! Dick en Froukje