Kleine Cycladen

Iraklia, 55 inwoners
Hier fladderen de klaprozen, hier golven velden vol margrieten, hier groeien honderden orchideeen naast de paden, hier bakt de bakker maar 2x per week, hier houdt de geitenhoeder je van minuut tot minuut in de gaten, waar je je ook bevindt.Hier gaat het enige restaurant alleen maar open als Georgio zin heeft. Hier komt de boot maar 1x per week in dit seizoen. Hier staat het platte altaar altijd aan. (Vergeefs: niemand in de kroeg kijkt, moe van al die machthebbers die hun fouten maskeren met brul en bral.Als we al deze zinloze beeldschermen zouden uitzetten, zouden we al gauw 10 kerncentrales minder nodig hebben.Nog steeds worden de schermen opgesplitst in 8 kleine beeldjes, met betuttelende, belerende persmuskieten die met hun hysterisch commentaar de sluimerende sensatiezucht tot olifanthoogte proberen aan te wakkeren.
Hier zijn we de laatste 2 dagen opgetrokken met een culturele ploeg die langs de kleine eilanden trekt en klassieke muziek, theater, film, milieulessen, workshops brengt, kortom alles waarmee de bewoners anders niet in contact zouden komen.
Een professor heeft zijn uitvinding in de haven liggen: een drijvende installatie die op wind-en zonne-energie van zeewater zoetwater maakt. Helaas wordt hij door het zoetwaterbotenkartel tegengewerkt, want die boten + personeel die de meeste kleine eilanden van water voorzien worden dan overbodig.
Hier wordt naast ons huisje elke dag getimmerd, gezaagd en maken de cementmolen en de radio overuren.Moderne griekse muziek die de kraaien roestig doet krassen op de vervallen grafzerken en de meeuwen verontwaardigd doet mauwen op de telefoonpalen.

Koufounisi.
Rozenmoordenaars:
Ingemaakte rozenblaadjes op yoghurt krijgen we als toetje....mmmmmmm.
Zomaar 2 restaurants open en wel 3 goedvoorziene supermarkten. We weten niet wat ons overkomt. Dit eilandje meet 3,8km2.Het heeft nu zo'n 250 inwoners, in het korte hoogseizoen wel 3000. Veel lege huizen nu.We wilden rondlopen, maar stuitten op de rokende afvalberg die van deze bewoning het gevolg is. Veel oude oude wandelpaden liggen onder het beton. De al weken aanhoudende wind, bf8, zorgt ervoor dat in zee zwemmen (br), en eruit komen(br,br) geen pretje is.We lezen ons een wak in de digitale boekenkast tot de wekelijkse boot misschien komt om ons naar Amorgos te brengen.
Lang geleden zijn we daar al eens eerder geweest. Sindsdien is het door de reizigersgeruchten overspoeld door toeristen. Toen waren we zo dapper om van het havenplaatsje naar de z.w.punt te wandelen over kalderimi's en geitenpaden. We dachten ruim op tijd te zijn voor de bus terug, die volgens schema om 16.00 uur zou vertrekken. We waren er om 15.30 uur. De bus was toen al ruim 30 minuten eerder vertrokken.Gelukkig kregen we een lift van 2 Franse motorrijders. Ze haalden de bus in, zodat we daarmee verder konden. Veel veiliger dan de snelle motorrit was dit niet. De chauffeur kletste aan 1 stuk door met de enige vrouwelijke passagier, scheurde langs de afgronden zonder gas terug te nemen. Toen we enigszins pips-stil aankwamen, bleek hoe dat kwam. Op het gaspedaal had de hele rit een lammetje met een blauwe strik gelegen. (HET LAM GODS!). We zijn heel benieuwd. Tot zo, Dick en Froukje