Wat nu dan ?
Door: dick-froukje
Blijf op de hoogte en volg dick&froukje
20 Mei 2012 | Frankrijk, Parijs
WAT NU DAN!
En nu dan Corsica. Voor de 5e keer zelfs. Nu eens in het voorjaar om de zomerdrukte, droogtehitte te omzeilen. Deze keer een verdieping van een “huis” gehuurd. De huizen zijn hier vetebestendige, hardgranieten torens met leistenen afgedekt, van binnen klein en benepen, op de slaapzolderkamer op het hoogste punt 1,65m. Inmiddels zijn we al weer gewend aan de slakkengang, waarmee we hier berg op, dal in spiralen, voorzichtig om de varkens, koeien, geiten en paarden en een enkele auto heen laverend. De Partij voor de Dieren zou hier volslagen overwerkt raken door de onverzorgde staat van het zichzelf verzorgende vee.
We maken hier weer wandelingen door de op oerwoud lijkende bossen met kastanjekanjers en beukenreuzen, omwikkeld door dikke lianen van clematis, wingerd en andere wild woekerende klimmers. Het fijne nagelschaartje, waarmee wij onze natuur verzorgen, blijkt hier een nutteloos voorwerp.
Vanochtend liepen wij de ballade de “la Comtesse Mathilde”. Het begin ging vlot, temeer daar ik in gedachten de ranke gestalte van de gravin, gekleed in een jupe van crepefine, voor mij uit zag ijlen. Maar, helaas, zo vroeg in het voorjaar zijn de paden nog niet met de motormaaier bewerkt, hele stukken gaan nog schuil onder een dicht varendek en braamtapijt. ( De gravin kwam die avond aan met haar kostelijke kledij volkomen aan flarden gereten, zodat haar delicate roodzijden onderkleding de toevallig aanwezige stalknecht het bloed in de a’dren deed kolken en hij terstond zijn veile lusten moest botvieren op….) Maar ik dwaal af. Heerlijk weer trouwens, lege stranden, lekkere zee. Nog maar 1x uit eten geweest, waarbij Froukje fromage als toetje wilde. Dom, dom, want ze hebben hier verrukkelijke kastanjetaart en kastanjevla, ook kastanje-ijs. Toen het meisje, verkrampt glimlachend, kwam aanlopen en de overige gasten ineens snel afrekenden, hadden we het kunnen vermoeden: oude schapenkaas, een miniem stukje, dat een afschuwelijke stank en een langbeklijvende, scherpe smaak veroorzaakte. ( Zie Asterix op Corsica). De Corsicanen hebben daar hun polyphone zang aan te danken. Zo’n minuscuul stukje kaas veroorzaakt een minutenlange klaagklank.
Nee, dan het walnotenstokbrood! “Vader, vader, de Orsini’s komen eraan!” “ Ach, jongen, dat vetetje lossen we zo weer even op!” “Ja, maar vader, ze hebben walnotenstokbroodknuppels bij zich!” ………………….ZOEF!ZOEF! ………………………………….Tot zo, Dick en Froukje.
En nu dan Corsica. Voor de 5e keer zelfs. Nu eens in het voorjaar om de zomerdrukte, droogtehitte te omzeilen. Deze keer een verdieping van een “huis” gehuurd. De huizen zijn hier vetebestendige, hardgranieten torens met leistenen afgedekt, van binnen klein en benepen, op de slaapzolderkamer op het hoogste punt 1,65m. Inmiddels zijn we al weer gewend aan de slakkengang, waarmee we hier berg op, dal in spiralen, voorzichtig om de varkens, koeien, geiten en paarden en een enkele auto heen laverend. De Partij voor de Dieren zou hier volslagen overwerkt raken door de onverzorgde staat van het zichzelf verzorgende vee.
We maken hier weer wandelingen door de op oerwoud lijkende bossen met kastanjekanjers en beukenreuzen, omwikkeld door dikke lianen van clematis, wingerd en andere wild woekerende klimmers. Het fijne nagelschaartje, waarmee wij onze natuur verzorgen, blijkt hier een nutteloos voorwerp.
Vanochtend liepen wij de ballade de “la Comtesse Mathilde”. Het begin ging vlot, temeer daar ik in gedachten de ranke gestalte van de gravin, gekleed in een jupe van crepefine, voor mij uit zag ijlen. Maar, helaas, zo vroeg in het voorjaar zijn de paden nog niet met de motormaaier bewerkt, hele stukken gaan nog schuil onder een dicht varendek en braamtapijt. ( De gravin kwam die avond aan met haar kostelijke kledij volkomen aan flarden gereten, zodat haar delicate roodzijden onderkleding de toevallig aanwezige stalknecht het bloed in de a’dren deed kolken en hij terstond zijn veile lusten moest botvieren op….) Maar ik dwaal af. Heerlijk weer trouwens, lege stranden, lekkere zee. Nog maar 1x uit eten geweest, waarbij Froukje fromage als toetje wilde. Dom, dom, want ze hebben hier verrukkelijke kastanjetaart en kastanjevla, ook kastanje-ijs. Toen het meisje, verkrampt glimlachend, kwam aanlopen en de overige gasten ineens snel afrekenden, hadden we het kunnen vermoeden: oude schapenkaas, een miniem stukje, dat een afschuwelijke stank en een langbeklijvende, scherpe smaak veroorzaakte. ( Zie Asterix op Corsica). De Corsicanen hebben daar hun polyphone zang aan te danken. Zo’n minuscuul stukje kaas veroorzaakt een minutenlange klaagklank.
Nee, dan het walnotenstokbrood! “Vader, vader, de Orsini’s komen eraan!” “ Ach, jongen, dat vetetje lossen we zo weer even op!” “Ja, maar vader, ze hebben walnotenstokbroodknuppels bij zich!” ………………….ZOEF!ZOEF! ………………………………….Tot zo, Dick en Froukje.
-
19 Mei 2012 - 18:36
Elvira:
Ik kan julie bijna zien! Ik wandel de Grande Traversata Elbana, uitzicht op de witte toppen van Corse. Grappig idee dat jullie daar nu zitten. Maandag vlieg ik weer naar huis. Doe namens mij nog een polyfonisch concertje aan, als het kan. -
20 Mei 2012 - 16:28
Willem:
geweldig verhaal! -
21 Mei 2012 - 07:47
Luc En Kelly:
"Father, why are all the children weeping?
They are merely crying son
O, are they merely crying, father?
Yes, true weeping is yet to come"
Hoi hoi, zijn jullie ooit nog thuis?
Nu, we zijn er zelf ook weer ff tussen uit geweest. Kelly's ouders hadden Matthieu een week mee naar Oostenrijk,
dus wij vorig weekend een citytrip naar... BXL! haha, toerist in eigen hoofdstad. Was leuk. En woensdagnamiddag, na het luiden van de schoolbel, zijn we euh.. ook even opgereden naar het Lechtall in Tirol, een hele week zonder zoon leek toch wat lang. We hadden drie dagen ter plekke, dus drie huttentochten. En gisteren alweer afdalend naar Limburg.
Vandaag lijkt het alsof er niks veranderd is: zoonlief weer in de opvang, wij aan het werk. Zoef zoef ?
Veel Liberté, égalité en fraternité gewenst!
-
06 Juni 2012 - 18:03
Mieke V. Herwaarden:
Heee jullie daar!
Inmiddels hebben jullie het hele eiland gezien, denk ik en wordt het alweer zo'n beetje aftellen. (of is dit vloeken in de kerk)
Mijn koffertje staat gepakt, de taxi is gebeld en mijn hartje klopt vol verwachting. Morgen wandelen we in Nice! Mooi vooruitzicht.
Ik ben benieuwd naar het vervolg: doen ze het of doen ze het niet!
Het is best nog een hele rit naar Breil, heb ik gezien.
Dat blijft nog even een verrassing.
Dag allebei. In ieder geval tot zoens.
Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
