Tapapapamama&flamencoflammen

Oeioei en olee, wat zijn die tapa’s en raciones toch fors hier. Vooral in het binnenland schuiven ze nog steeds ongevraagd een halve maaltijd tegen je drankje aan.
Ook de taarten liegen er niet om, gewoon in achten snijden en dan een cafe con leche erbij of een cafe cortado, echte koffie straf en sterk, zodat de stem stroef uit de keel komt. Dat wordt weer drastisch afvallen volgens Frouk.

Flamenco 1
Nerja, een klein theatertje. We zitten op de tweede rij. De eerste rij wordt helemaal ingenomen door de familie van de danseres Rosi de Alva. Iedereen komt de stamvader (volkomen kinds, dreigt steeds voorover te vallen, liefdevol tegengehouden door een achterkleinkind) en stammoeder uitgebreid begroeten.
We houden ons hart vast : De bezetting is modern, piano, sopraansax en slagwerker zijn toegevoegd. De sax blijkt wel te werken, het klagelijke geluid dat de corpulente speler eruit weet te persen past wel bij de duende ellende van de flamenco. De danseres verliest zich aanvankelijk in theatrale jugendstil poses en weinig voeten werk. De forse zangeres laat vol vuur de tristau de la vidau schallen, staat soms op, schrijdt dramatisch naar voren en schreeuwt met zwaar zwoegende boezem zonder versterking de zaal vol, terwijl de vingervlugge gitaristen met natuurlijk lang krul permanent a la Tomatito haren en snaren uit elkaar proberen te houden en de staccato klappende “palmas” steeds vuriger OLE, OYE, BIEN en meer schreeuwen. Dan komt Rosi pas goed op gang, ze stampt, roffelt, glijdt, schopt onvermoeibaar het arme arme podium. Een grootse prestatie, die door de enthousiaste zaal beloond wordt met een minutenlang applaus, zodat ze ontroerd neerknielt en in tranen uitbarst.

Flamenco 2
De volgende avond een totaal ander publiek, nu veel buitenlanders en slechts achterin autochtonen. Deze keer meer authentieke bezetting : 1 kistklopper, 1 zanger, 1 zangeres, 1 gitarist en 2 handjes. La Salinera is een oudere vrouw, zo’n 60 jaar. Haar optreden hakt er direct in, met een verbluffende techniek weet ze de volle zaal muisstil te krijgen. Een perfekte beheersing van zachte en keiharde roffels, snelle en langzame ritmes. Onvoorstelbaar hoe ze haar spierkracht heel exact kan doseren. Een langdurige ovatie, zelfs de Engelsen achter ons schreeuwen enthousiast “amazing”
En dan, ach ja Antonio, lieveling der vrouwen, lang permanent, de ogen nog roodomrand van de vorige nacht, zijn hakken slaan bijna vuur, ze knallen als pistoolschoten, ze knetteren als een machine geweer. Soms lijkt het wel of zijn voeten onafhankelijk van de rest van zijn lichaam bewegen. Hij eindigt steeds met een houding van : Nou !!!
In een spetterknetter show dansen ze ook nog samen een duet met veel improvisatie. Aan het eind van het optreden komt er een hele groep plaatselijke dames voor een fiesta de sevillanas geleid door een danser, wiens gulp het hele verdere optreden open blijft. Dat voetengeweld doet de hele zaal daveren. Iedere dame danst ook een solo, die door de fans luidruchtig begroet wordt.
Als eerste de dikke dame uit de snoepwinkel, die zichtbaar blij is dat ze ervan af is, maar we herkennen ook de zo keurige dame uit de perfumeria, die hier wulps voor de dag komt en de dame uit de panaderia, die met haar erotische bewegingen heel veel reacties uit de zaal weet te ontlokken. Er volgt nog een laatste lang duet, dat het golvende applaus minutenlang laat aanhouden.

Tourispolis
En verder Nerja ? Verder dan Nerja een gigagrote stad vol zon zoekende bejaarden. Veel kelners laten zich al omscholen tot geriatrisch begeleider.
Misschien moet het zo maar eindigen : kakelend in de zon, kraaiend in de golven en kwijlend in het zand.

Tot zo,
Dick&Froukje